Sposoby pożegnania z Dzieckiem

Matka, Ojciec, Rodzice chyba nigdy nie wyobrażają sobie tego, że będą musieli żegnać się ze swoim Dzieckiem. Dla jednych będzie to pożegnanie na zawsze, dla innych na czas życia ziemskiego, po czym wszyscy spotkacie się w niebie. Jedno jest pewne, jest to pożegnanie z ciałem, jak i z duszą (w znaczeniu nie koniecznie religijnym, ponieważ to uwarunkowane jest wiarą Rodziców, ale oprócz fizyczności jest również wnętrze. A na tej kanwie tworzy się relacja, która już w tym życiu nie będzie kontynuowana) Dziecka, które odchodzi z tego świata.

Ono dla Ciebie już „jakieś” było- pewne fantazje, wyobrażenia na jego/ jej temat pojawiały się w Twojej głowie. „Jakieś” w sensie miało pewne cechy, określony wygląd, predyspozycje, nawet jeżeli gościły one jedynie w Twoim umyśle.

Sposoby pożegnań nie powinny być nigdy dzielone ze względu na wiek Dziecka, na okoliczności jego śmierci, tylko na to, czego TY w związku z tą stratą potrzebujesz. W tym miejscu chciałabym nieco zawęzić moment straty do poronienia, porodu przedwczesnego zakończonego śmiercią Dziecka, śmierci wewnątrzmacicznej bądź też śmierci na krótko po przyjściu na świat, kiedy ciąża była już donoszona.

Jak się pożegnać?

1. Warto to Dziecko zobaczyć, wziąć na ręce, dotknąć, przytulić, pocałować. Często jest to bardzo ważny element tego, co dalej będzie pojawiało się w doświadczeniu Mamy. To nie jest tak, że należy zrobić to wszystko we wskazanej kolejności tylko o możliwości, jakie POWINNY być nam dane po porodzie. Nie ważne jest, w którym momencie dojdzie do straty, nie bójmy się pokazać Matce jej Dziecka. O wiele gorsze jest, to gdy jej je zabieramy. Ona niejako zniewolona wydarzeniami jakie miały miejsce przed chwilą, często nie jest w stanie zaprotestować gdy, ktoś oddziela ją od Dziecka. A bywa i tak, że w przypadku gdy prosi o możliwość wzięcia go w ramiona czy zobaczenia, jej prośba zostaje ignorowana.
Z pewnością warto jest zapytać: „Czy chciałaby Pani zobaczyć swoje Dziecko? – czasem to pytanie może spotkać się z obmową. Warto jest zostawić kobietę z informacją, że istnieje taka możliwość i poprosić, aby jeszcze o tym pomyślała. Po czasie z czułością zapytać ponownie.
Matka widzi sercem swoje Dziecko- nieważne jak ono wygląda. Naprawdę warto, aby Matka mogła je zobaczyć. Nie ulegajmy własnym interpretacjom jego widoku i nie przepisujmy swojej niechęci Matce. Ona ma PRAWO zobaczyć swoje Dziecko.
Warto dać jej wtedy czas i przestrzeń na to, aby mogła pobyć ze swoim Maleństwem. W miarę możliwości zapewnić jej chociaż odrobinę intymności. Zaproponować obecność psychologa, położnej czy partnera o ile jest gdzieś w pobliżu, czy innej znaczącej osoby, jeżeli ona wyrazi taką potrzebę.
Jeżeli Matka stanowczo odmawia- nie naciskajmy, a uszanujmy jej decyzję.
Dając jej to Dziecko do przytulenia, możemy wzbudzić w niej poczucie, że to, co się dzieje, dzieje się naprawdę, że to Dziecko jest, a ona jako Matka jest tą ostatnią, która trzyma je w ramionach i pozwala odejść, będąc przy nim. Otulając je miłością, która w tym momencie boli najbardziej.
W innym wypadku Matka może czuć, że ktoś zabrał jej to Dziecko, a ona tak po prostu je oddała, jakby było dla niej zupełnie nieważne.
2. Zrobienie zdjęcia, odcisku stópki czy rączki. To też może sprzyjać pożegnaniu i upewniać o tym, że „byłeś/byłaś” a jakaś część Ciebie namacalnie jest wciąż z nami.
3. Pogrzeb- jest to kolejny dla wielu rodziców ważny element pożegnania z Dzieckiem i stworzenia mu miejsca, w którym będą mogli je odwiedzać. Na ten temat pisałam więcej w artykule: „Poronienie- prawa Rodziców”
4. Symbol- można poszukać czegoś, co pozwoli nam wyrazić to, co się w nas pojawia. Forma jest tu nieograniczona, może to być muzyka, rysunek, wiersz, kartka z pamiętnika, pomocne bywa zapisywanie snów, jakaś rzecz, która kojarzy nam się z Dzieckiem, zdjęcie.
5. Rozmowa z Dzieckiem- czy to gdy będziesz trzymała je na rękach, czy to w trakcie pogrzebu, czy to jakiś czas po jego śmierci możesz, powiedzieć to, co czujesz, myślisz, pamiętasz do swojego Dziecka. Ważne, aby było to szczere i płynęło z głębi Twego serca.
6. Może jakaś biżuteria z mlekiem mamy, czy też z fragmentem znaczącej tkaniny, czy pępowiny.
7. Inne… W tym miejscu jest najwięcej przestrzeni na to, czego Ty potrzebujesz. Właściwie podane powyżej przeze mnie przykłady mogą być użyteczne jedynie w przypadku, kiedy nic zupełnie nie przychodzi Ci do głowy i wydaje się, że nic nie można zrobić w zaistniałej sytuacji.
Do straty Dziecka dochodzi niespodziewanie- w tak dużym szoku i ogromie emocji, jakie się pojawiają, nie sposób zachować konstruktywne myślenie i coś postanowić. Często w głowie jest pustka, a później pojawia się żal, że przecież mogłam… Postaraj się pamiętać, że jeżeli to doświadczenie straty jest już za Tobą, to na tamten moment zrobiłaś wszystko, co najlepsze i że wiele jeszcze możesz zrobić.
Niektóre z powyższych przykładów mogą wydać Ci się abstrakcyjne i mają prawo być takie w Twojej ocenie.
Liczysz się Ty i Twoje potrzeby, z których wyklują się sposoby pożegnania.

Nigdy nie wiadomo jaka wiedza i kiedy nam się przyda.
Czy będzie dotyczyło to naszych bliskich, czy nas samych.
Warto wiedzieć i będąc otulonym informacjami użyć ich adekwatnie do sytuacji i w zgodzie ze sobą.

A Tobie co pomogło pożegnać się ze swoim Dzieckiem?

Jeżeli masz w sobie przestrzeń, aby podzielić się tym w komentarzu czy wiadomości, będzie to bardzo cenne. Być może Twój sposób pożegnania będzie użyteczny również dla innej Mamy czy Taty po stracie swojego Dziecka.

Ps. Ubranka oraz rzeczy o znaczeniu symbolicznym takie jak: motylek, niezapominajka, wierszyk dla Dziecka utraconego można bezpłatnie otrzymać od Fundacja Tęczowy Kocyk

Można tam znaleźć zestawy w szczególności dla tych najmniejszych Dzieci, jak i dzierganą kołyskę dla Dziecka utraconego do 10 tygodnia ciąży aby można było nią utulić bloczek parafinowy.
W tym celu warto zajrzeć do zakładki „obszar działania” tam już wybrać województwo i skontaktować się bezpośrednio z jego koordynatorem.

Ps. 1 Fundacja Donum Vitae zajmuję się organizacją zbiorowych pogrzebów Dzieci utraconych oraz wspiera rodziców po stracie.